Το επεισόδιο έληξε

Όλα ξεκίνησαν το περασμένο καλοκαίρι από μια φαεινή ιδέα του Μίλτου. Ήταν η πρώτη χρονιά που θα είχαμε άδεια για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός. Στην ιδέα αυτή ή για να το πω καλύτερα στην φαντασίωση της υλοποίησης της, είχε καταλήξει την χρονιά που πήγαμε εκείνο το ταξίδι Φλωρεντία – Τοσκάνη με την αφορμή του συνεδρίου της βιολογίας. που είχαμε πάρει μέρος και οι δύο. Τότε, λοιπόν, μείναμε στο σπίτι  ενός μποεμ τύπου ονόματι Πέπε. Το σπίτι αυτό το είχαμε βρει βέβαια γκουγκλάροντας την φράση «Airbnb Φλωρεντία». Ήταν ένα όμορφο ισόγειο σπίτι που έβλεπε σε αίθριο σε μια πολυκατοικία του 19ου αιώνα.

Μετά από αυτό το ταξίδι ο Μίλτος είχε αποφασίσει ότι και του δικού μας σπιτιού μας του έμελλε μια ανάλογη καριέρα. Σκεφτόταν ότι με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλίζαμε ένα καλό συμπληρωματικό εισόδημα. Επίσης, του φαινόταν ότι το σπίτι μας – το σπίτι  που μας είχε παραχωρήσει η γιαγιά μου δηλαδή- παραήταν καλό για να μην επενδύσουμε σε αυτό.

Κάπως έτσι λοιπόν και αφού με ικεσίες κι έμμεσους συναισθηματικούς εκβιασμούς πέτυχε να κάμψει και τους τελευταίους μου ενδοιασμούς, το σπίτι μας απέκτησε κι αυτό λήμμα στα Airbnb της Αθήνας με την περιγραφή: ευρύχωρο, ευήλιο, πλησίον σταθμού μετρό Ακρόπολη και ταβέρνα του Μπάρμπα Γιάννη (recommended by Lonely Planet).

Όπως είχε φανεί από νωρίς οι προβλέψεις του Μίλτου επαληθεύονταν: το σπίτι μας έγινε δημοφιλές από την πρώτη του εμφάνιση στο δίκτυο των αθηναϊκών airbnb’s. Ο «μπιζνες μαν» πλεον Μίλτος – τύφλα να ‘χει ο Πέπε- ήταν κατενθουσιασμένος και δεν έχανε ευκαιρία να απαντά στα email που λαμβάναμε καθημερινά.

Είχε δημιουργήσει το δικό του σύστημα αξιολόγησης “κλειστού τύπου” όπως το χαρακτήριζε: αριθμός ατόμων, κατοικίδια – ναι ή όχι-, παιδάκια – ναι ή όχι- καθώς και κυριότερα ταξιδιωτικό προφίλ. Του είχε για κάποιο λόγο  καρφωθεί η ιδέα ότι οι άνθρωποι που ταξίδευαν για επαγγελματικούς λόγους ήταν πιο υπεύθυνοι για να τους εμπιστευτεί το σπίτι μας. Κι έτσι, εξαιτίας της φαντασίωσης του τουρίστα – ρεταλιού που με τόση εμμονή εξέτρεφε ο Μίλτος, το σπίτι μας βρέθηκε στην «αξιόπιστη» ευθύνη του επαγγελματία κ. Έρβιν Κουρτς. Ο κ. Κουρτς ερχόταν στην Ελλάδα για «δουλειές», το περιεχόμενο των οποίων δεν είχε μπει στον κόπο να μας εξηγήσει από πριν. Ο Μίλτος αυτό το θεωρούσε πιο «υπεύθυνο» από το να έχει έρθει κάποιος για διακοπές στην Αθήνα. Λες κι η Αθήνα είχε πάψει πλέον να είναι τουριστικός προορισμός και ήταν ας πούμε το κέντρο του παγκόσμιου εμπορίου ή ακόμη του καπιταλισμού ολόκληρου.

Παρ όλα αυτά, εγώ δεν έφερα καμία αντίρρηση στην ενοικίαση του σπιτιού μας  στον κ. Κουρτς: αφενός δεν ήθελα καθόλου να εμπλακώ στα διαδικαστικά – είχα πολλά στο κεφάλι μου ήδη τόσο με την πολιτική κατάσταση, όσο και με την έρευνα μου στο εργαστήριο- αφετέρου βιαζόμουν να ξεκινήσουμε την δίμηνη βόλτα μας στα ελληνικά νησιά. Βόλτα που δε θα ήταν πραγματοποιήσιμη, αν δεν ανοίγαμε την πόρτα μας στον κ. Κουρτς.

Βεβαίως, η ιστορία διάλεξε διαφορετικά από εμάς.  Και για να εξηγούμαι: Την ημέρα που παραδώσαμε στον Χερ Κουρτς τα κλειδιά, την ίδια την ημέρα – ημέρα Παρασκευή- προκηρύχθηκε το ελληνικό δημοψήφισμα. Όπως καταλαβαίνετε, η κρουαζιέρα των ερωτευμένων πιγκουίνων στα νησιά δεν ήταν εφικτό να πραγματοποιηθεί άμεσα. Επίσης, μέχρι να βρούμε μία λύση για το που θα μέναμε, αφού το σπίτι μας το είχαμε μισθώσει στον Χερ. Κουρτς, δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να του «ζητήσουμε» να ανεχθεί την ολιγοήμερη συγκατοίκηση μαζί μας… Κι έτσι βρεθήκαμε να ζούμε κάτω από τα ίδια capital control και την ίδια στέγη η υποφαινόμενη, ο Μίλτος και ο κ. Κουρτς. Κι εκεί που νόμιζα ότι είχα σκαρφαλώσει στην κορυφή του βουνού με τις αναποδιές για αυτό το καλοκαίρι, ήρθε το τελικό χτύπημα: ο κ. Κουρτς ήταν δημοσιογράφος κι έκανε ρεπορτάζ για το Der Spiegel…

Δε μπορώ να πω ο κ. Κουρτς ήταν διακριτικός. Με διακριτικό τρόπο έγραφε τα δηλητηριώδη εκείνα σχόλια που αναρτούσε σε ζωντανό χρόνο στην μεγάλη διαδικτυακή πλατφόρμα ενημέρωσης που είχε φτιάξει το Der Spiegel ειδικά για την κάλυψη του ελληνικού δημοψηφίσματος και με διακριτικό τρόπο είχε μετατρέψει το σπίτι μου σε μίνι αρχηγείο της προπαγάνδας υπέρ του ναι. Ο Μίλτος έλεγε πως είμαι υπερβολική και πως στο κάτω κάτω ο άνθρωπος έκανε τη «δουλειά»  του… Άλλα έτσι ήταν ο Μίλτος, γαιδουρινά αδιάφορος και συχνά κυνικός.

Οι ημέρες εκείνες κυλούσαν γρήγορα κι έφερναν αλλαγές: το δημοψήφισμα, η ακούσια συγκατοίκηση με τον «πράκτορα του ΔΝΤ» – κ. Κουρτς, καθώς κι ο ίδιος ο Μίλτος που από την ώρα που πάτησε ο κ. Κουρτς το πόδι του σπίτι μας συμπεριφερόταν σα να ήταν νεοπροσηλυτιζόμενο μέλος σε θρησκευτική κάστα εραστών της ευρωπαϊκής ιδέας και που μια δυο φορές είχε ομολόγησει ενώ κοιμόταν ότι σκεφτόταν να ψηφίσει υπέρ του ναι, ήταν αρκετά για να κλονίσουν την σχέση μας.

Το πρωί της Κυριακής της 5ης Ιουλίου πήγα παρέα  με την αδερφή μου και μία φίλη της για να ψηφίσουμε “όχι”. Επιστρέφοντας στο σπίτι, δε βρήκα  ούτε τον Μίλτο, ούτε τον κ. Κουρτς. Βρήκα μόνο ένα σημείωμα στο ψυγείο το οποίο ανέφερε:

Το επεισόδιο έληξε. Η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινότητα…. και συνέχιζε: αγαπημένη μου Αλεξάνδρα, κλέβω την φράση από το αποχαιρετιστήριο σημείωμα του Μαγιακοφσκι για να σου πω ότι  η εμπειρία της συγκατοίκησης με τον κ. Κουρτς με έπεισε ότι δεν είσαι πλέον ευτυχισμένη μαζί μου. Μερικές φορές χρειάζεται μόνο ένα μικρό, φαινομενικά ασύνδετο γεγονός για να μας φέρει ενώπιον μιας οδυνηρής αλήθειας. Με αγάπη, Μίλτος.

Το βράδυ εκείνο δε γύρισα σπίτι. Έμεινα μέχρι αργά με φίλες να  γιορτάζω τη νίκη του όχι. Μια εβδομάδα αργότερα κι ενώ είχα εγκατασταθεί στην αδερφή μου αδιαφορώντας για την τύχη του σπιτιού που όπως πίστευα τότε είχε αποκτήσει κάποιου είδους μεταφυσικές ιδιότητες και ότι μου κατέστρεφε τη ζωή, έλαβα ένα μήνυμα στο κινητό από τον κ. Κουρτς γραμμένο στα γερμανικά. Το μήνυμα έγραφε:

Λίμπε Αλεξάντρα, θα ήθελα να σου κάνω το τραπέζι για να σε ευχαριστήσω για την φιλοξενία στο υπέροχο σπίτι σου. Θα χρειαστεί βλέπεις, εξαιτίας των τελευταίων πολιτικών εξελίξεων, να φύγω νωρίτερα από το προγραμματισμένο.  Σε ευχαριστώ για όλα, Έρβιν Κουρτς.

Το βράδυ εκείνο η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο.

• Πίνακας του Henri Matisse, The Pink Studio, 1911.