Mixtape: Πάρτυ καίει η λαμπ // Ανίερες μουσικές και ιδεολογικές συγγένειες

Παλιότερα, όπως είναι ευρέως γνωστό, στους κύκλους της κομμουνιστικής -και μη- αριστεράς κάθε οργάνωση, κόμμα, φράξια, ρεύμα σκέψης, κύκλος θεωρητικής συζήτησης χρειαζόταν μια εφημερίδα για να υπάρξει.

Η εφημερίδα ήταν άλλωστε εκείνα τα χρόνια, που εκτείνονται μέχρι τα τέλη του προ-προηγούμενου αιώνα, ένα σημαντικό εργαλείο επικοινωνίας με ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας, καθώς μιλάμε για εποχές που όχι μόνο ίντερνετ δεν θα μπορούσες να βρεις για να μας κράξεις αγαπητέ αναγνώστη, αλλά ούτε καν τηλεόραση και ραδιόφωνο. Ακόμη κι όταν η τιβι και το ράδιο έκαναν την εμφάνισή τους, ακόμη κι όταν αυτά μαζικοποιήθηκαν, η εφημερίδα αποτελούσε (και αποτελεί οριακά και μέχρι σήμερα) το πρωταρχικό και καταστατικό βήμα ύπαρξης κάθε πολιτικής ομαδοποίησης που σέβεται τον εαυτό της.

Τι άλλαξε αγαπητέ αναγνώστη; Τι συνέβη στη ζωή μας και αντί για ισβέστια, πράβντα, εφημερίδα του ρήνου, γερμανική εφημερίδα των βρυξελλών και ίσκρα έχουμε και διάφορα site με περίεργα αγγλιστί ονόματα που ξεπηδούν ολούθε; Είναι προφανές. Το ίντερνετ συνέβη, το οποίο όπως σχεδόν όλα τα πράγματα που παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωής μας, κατορθώνουν ταυτόχρονα να την κάνουν ευκολότερη αλλά και δυσκολότερη.

Το k – lab είναι άλλο ένα (ή ένα “άλλο” – μπερδεύτηκα) από τα site που κυκλοφορούν στο αριστερό διαδίκτυο και οι λόγοι όπως και οι συνθήκες / γεγονότα που συνέτειναν στην ύπαρξή του είχαν αναφερθεί εδώ και εδώ. Το παρόν post δεν δύναται ούτε θέλει να επανέρθει σε αυτή τη συζήτηση, παρά μόνο επιδιώκει με ξεκάθαρα αυτοαναφορικό τρόπο, να τιμήσει τους λίγους μήνες ύπαρξης του k – lab δίνοντας μουσικές εξηγήσεις για μερικές από τις ιδεολογικοπολιτικές συγγένειές που αναζητά, όπως τις αναφέρουν φίλοι και εχθροί, προϊδεάζοντάς σας για το πρώτο μεγάλο πάρτυ του, λίγες ώρες πριν αυτό ξεκινήσει  (1 Απρίλη μετά τις 23:00 στο κτίριο του ΣΕΑ).

Λένιν ή μεταδομισμός, πλήθος ή τάξη, Active Member ή Ρόδες, Megadeth ή Metallica, κιθαρίστας ή drummer, Άννα Βίσση ή Δέσποινα Βανδή, Σπανούλης ή Διαμαντίδης, Δαμανάκη ή Πάολα; Η αλήθεια είναι, πως η ζωή μας υπαγορεύει να διαλέξουμε τις περισσότερες φορές πλευρά, όχι όμως χωρίς να στροβιλιστούμε σε αρκετές από αυτές τις φορές, ανάμεσα σε διλήμματα.. Εκλεκτικές συγγένειες, θα πεις αγαπητέ σύγχρονε κομσομόλε κι εμείς θα συμφωνήσουμε μαζί σου, αρκεί να πατήσεις play στα παρακάτω κομμάτια:

1. I ‘m your dad!

Κάποιοι είπαν ότι θεωρούμε τον Νέγκρι πολιτικό πατέρα του σύγχρονου ριζοσπαστισμού κι εμείς σκεφτήκαμε ότι στη λέξη “αυτοκρατορία” ταιριάζει εξίσου καλά ο Κάιλο Ρεν. Όπως και η απάντηση: “No I am your dad”

2. Ι Λενιν Τακόι Μολοντόι

Άλλοι με αποστροφή σημείωσαν ότι μπερδεύουμε τον Λένιν στις ανίερες συνδέσεις μας κι έτσι αναζητήσαμε την απάντηση στο χορό των μαύρων αδερφών μας: Ι Λενιν Τακόι Μολοντόι ή αλλιώς “ο Λένιν είναι νέος και πάλι”.

3. Μάο Μάο

Άλλοι ανησύχησαν ότι ενισχύουμε την επιρροή του δυτικού μαοϊσμού στις “ανασυνθετικές διαδικασίες”. Με τη βοήθεια του Claude Channes και του J.L. Godard θέλουμε να τους καθησυχάσουμε:

4. Και προλεταριακή σοβαρότητα…

Κάποιοι δεν πείστηκαν παρά τις εξηγήσεις που δόθηκαν για τις κομμουνιστικές μας προθέσεις. Το παρακάτω στιγμιότυπο από την έναρξη της τελευταίας συντακτικής μας έρχεται να τους διαψεύσει:

5. … Και μοϊκάνες

Μερικοί μας κατηγόρησαν ως αφελείς γιατί παραπλανηθήκαμε τον περασμένο  Ιούλη και σηκώσαμε μοϊκάνες:

6. Πιο κοντά μου να σε φέρω προσπαθώ μα δεν μπορώ

Αρκετοί φίλοι μας, θεωρούν ότι από το καλοκαίρι βρισκόμαστε ακόμη σε τρικυμία (ε και Τι να κάνουμε, δηλαδή);

7. Σπάσε

Κάποιοι τσατίζονται και μόνο που μας βλέπουν στο timeline τους:

8. Εντάξει Κική

Μερικοί δικοί μας φοβούνται ότι υποτιμούμε τη σημασία του ιστορικού υλισμού. Θέλουμε να τους καθησυχάσουμε κι αυτούς:

9. Girls

Κυκλοφορούν οι εχθροί ότι εντός μας έχουν παρεισφρήσει ακραίες φεμινίστριες. (Έχουν δίκιο):

10. Fun

Πολλοί μας θεωρούν χαβαλέδες, αλλά ξεχνάνε που βρίσκεται πραγματικά η αλήθεια (πέρα από τους τρεις τόμους του Κεφαλαίου):

11. Poison / Remedy

Είναι κι αυτοί που θεωρούν ότι χύνουμε εθνολαϊκιστικό δήλητηριο (είπαμε ρε παιδιά αλλά όχι και τέτοια στην πλατεία). I got the poison – i got the remedy τραγουδούν οι ηλεκτροπανκ Prodigy:

12. Δε θα μετάνιωνε κανείς για την αγάπη αυτή

Μην ξεχάσουμε κι αυτούς που βιάζονται να μας αποχαιρετήσουν σιγοτραγουδώντας “είναι όλα όμορφα πια”. Τους επαναφέρουμε στην τάξη με Ρόδες:

13. Θα ‘ρθει

Τέλος, για νωχελικό, αισιόδοξο και ταυτόχρονα μελαγχολικό σβήσιμο: Για όσους αναρωτήθηκαν και αναρωτιούνται μαζί μας αν τα καλοκαίρια μας θα είναι μικρά αφήνουμε τον Φοίβο να απαντήσει, ως σύγχρονο φορέα της επαναστατικής αισιοδοξίας:

*************

(Τζάμπα καίει η λάμπα / τζάμπα σε θυμάμαι;)