Αδερφέ μου,
σου δίνω το χέρι.
Κι αν ήταν να κάνω μια ευχή
θα ’ταν να γίνει η ευχή μου αγώνας.
Από τις αρχές του 2015, βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι ξεριζώθηκαν από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και εξωθήθηκαν προς την Ευρώπη μέσω της Μεσογείου. Αίτια: οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, ο πόλεμος και η φτώχεια, που απειλούν την επιβίωσή τους. Πάνω από 12000 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο στη διαδρομή.
Ο βυθός της Μεσογείου είναι στρωμένος με πτώματα προσφύγων και προσφυγισσών, ενώ πολλοί και πολλές βρήκαν το θάνατο και στη στεριά. Στην Ελλάδα, ο προσφυγικός πληθυσμός αυξάνεται σταθερά, φτάνοντας σχεδόν τις 60000. Την ίδια στιγμή, η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας εγκλωβίζει χιλιάδες κόσμου στα νησιά του Αιγαίου και φέρνει δραματικές καθυστερήσεις στις διαδικασίες απόδοσης ασύλου. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι μόνοι. Από την Ειδομένη μέχρι το λιμάνι του Πειραιά, από τις ακτές της Λέσβου μέχρι τις προσφυγικές καταλήψεις της Αθήνας, ντόπιοι και ντόπιες, πρόσφυγες και προσφύγισσες ανοίγουν μαζί μια άλλη διαδρομή: τη διαδρομή του αγώνα, της συνύπαρξης, της αλληλεγγύης των λαών, κόντρα σε ξενοφοβία και ρατσιστικά μίση. Το “Brother and Sister” είναι η επιλογή μας να βαδίσουμε από κοινού αυτή τη διαδρομή. Άνθρωποι από διαφορετικές αφετηρίες που μας ενώνει η αγάπη για τη μουσική και τη ζωή, βρεθήκαμε μαζί: Παιδιά και εγγόνια μεταναστών, πρόσφυγες και προσφύγισσες που ξεφύγαμε από τον πόλεμο μόνο για να βρεθούμε όμηροι στα ελληνικά camps, εγκλωβισμένοι στη Μόρια, ντόπιοι και ντόπιες. Αν ο πόλεμος και ο ξεριζωμός είναι οι επιλογές των ισχυρών, η αντίσταση, ο διεθνισμός και η αλληλεγγύη είναι οι δικές μας. Αντί να περιγράφουμε τις ζωές των “άλλων”, αντί να εξαντλούμε την ευαισθησία μας σε “ανθρωπιστικά” πυροτεχνήματα, συναντιόμαστε και τραγουδάμε για τη δικιά μας πραγματική και κοινή καθημερινότητα. Ζούμε μαζί, τραγουδάμε μαζί, αγωνιζόμαστε μαζί.
Το τραγούδι Brother and Sister, λοιπόν, είναι ένα τραγούδι προσφύγων που γράφτηκε από πρόσφυγες και ντόπιους καλλιτέχνες και προσπαθεί να αποτυπώσει τη φωνή και την έννοια της προσφυγιάς. Δεν είναι ένα τραγούδι για πρόσφυγες. Είναι η από κοινού δημιουργία ντόπιων και προσφύγων καλλιτεχνών.
Οι Παυλέας, MC Yinka, Eshan, Alaa Alahmad, Ματούλα Ζαμάνη, Δημήτρης Μυστακίδης, Αντώνης Μυλωνάς, Ηλίας Μάρκου ενώνουν τη φωνή, τους στίχους και τα μουσικά τους όργανα και μας θυμίζουν:
Το χαρτί που έγραψα την ιστορία μας, ας μην καεί, ας μην χαθεί.
Ας μείνει γραμμένη πάνω του η ιστορία των ανθρώπων που έχουν αδικηθεί.
Δεν τους αφήσανε περιθώριο στα σπίτια τους να ζήσουν.
Πέρασαν βουνά και θάλασσες για να πάρουνε ανάσα.
Η παρουσίαση του βιντεοκλίπ θα γίνει την Κυριακή 18 Μάρτη στο Πολιτιστικό Κέντρο Αφρικάνικης Τέχνης και Πολιτισμών
ANASA, ΣΦΑΚΤΗΡΙΑΣ 24 & ΠΛΑΤΑΙΩΝ Αθήνα.
Παρεμβαίνουν:
– Δημήτρης Μυστακίδης (Συνθέτης, Ερμηνευτής, Καθηγητής ΤΕΙ Ηπείρου και Πανεπιστημίου Μακεδονίας)
– Λεωνίδας Οικονομάκης (Rapper των Social Waste, Διδάκτωρ Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών)
– Μιχάλης Afolayan (Dash), (Ηθοποιός, Μουσικός)
– Όλγα Λαφαζάνη (Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza)
Περισσότερα για την εκδήλωση εδώ
Δημήτρης Πούλιος
Θανάσης Βακαλιός