Για το City Plaza (και γιατί να το στηρίξουμε ολόψυχα)

Η φετινή χρονιά είναι αναμφισβήτητα η χρονιά του προσφυγικού – και της αλληλεγγύης. Ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι, με έναν λαό που έδειχνε απίστευτες ποσότητες και ποιότητες αλληλεγγύης, με όποιον τρόπο μπορούσε: βουτώντας στις θάλασσες, ανοίγοντας τα σπίτια του, προσφέροντας φαγητό-είδη πρώτης ανάγκης-κατάλυμα-αγκαλιές. Όλο το φθινόπωρο βλέπαμε εικόνες, φωτογραφίες, σκηνές συγκλονιστικές, που δεν πρέπει με τίποτα να ξεχάσουμε, καθώς σημαίνουν, και σηματοδοτούν, πάρα πολλά.  Κι αυτό ενώ παράλληλα επισφραγιζόταν μια από τις χειρότερες χρονιές, κοινωνικά και πολιτικά, με τις χαραγματιές ελπίδας και μιας οποιασδήποτε προσδοκίας όλο και να στενεύουν και με την υλική συνθήκη εκατομμύρια ανθρώπων να γίνεται όλο και πιο δύσκολη.

Η φετινή χρονιά όμως είναι η χρονιά του προσφυγικού, και της αλληλεγγύης, και για τις δυνάμεις του κινήματος. Αυτό το πρώτο, αυθόρμητο, κύμα μετασχηματίστηκε σιγά σιγά σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, εγχειρήματα και συγκροτήσεις. Μια μεγάλη συνιστώσα αυτών είναι τα εγχειρήματα και οι καταλήψεις στέγης. Ξεκίνησαν με φιλοδοξία να συμβάλλουν στην κάλυψη μιας πολύ πραγματικής ανάγκης, της στέγασης κάποιων από τους χιλιάδες πρόσφυγες σε όλη τη χώρα. Διαφορετικές πρωτοβουλίες ανέδειξαν διαφορετικά χαρακτηριστικά, τονισμούς και όρια, ξαναέθεσαν όμως στην καρδιά του ζητήματος την έννοια της έμπρακτης αλληλεγγύης: της ανάγκης για το κίνημα να ασχοληθεί τόσο με τον κεντρικό πολιτικό, διεκδικητικό αγώνα, όσο όμως και με τις συγκεκριμένες ανάγκες επιβίωσης ενός από τα πιο πληττόμενα στρώματα που ζουν σήμερα στην ελληνική κοινωνία, και μέσα από αυτό, να συνδεθεί με το υποκείμενο και να συλλάβει διαφορετικά την ίδια την πολιτική πάλη. Παράλληλα, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που οι καταλήψεις στέγης δεν βρίσκονται στην καρδιά της λογικής μιας αριστεράς που συχνά παραμένει εγκλωβισμένη σε πιο «ορθόδοξες» ή παραδοσιακές συγκροτήσεις (αν και από τις ευρύτερες δυνάμεις του κινήματος και της αυτονομίας υπάρχουν σχετικά εγχειρήματα και λογικές), ανοίγει ξανά η συζήτηση για τέτοιες δομές, τη σημασία και τα χαρακτηριστικά τους.

Μια από τις σημαντικότερες σχετικές προσπάθειες, και η μεγαλύτερη, είναι αυτή της κατάληψης του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου City Plaza στο κέντρο της Αθήνας. Κοντά στην πλατεία Βικτωρίας, παραδοσιακό χώρο συγκέντρωσης προσφύγων αλλά και κινήσεων αλληλεγγύης τους περασμένους μήνες, το ξενοδοχείο, με τις σχετικές υποδομές, αποδείχθηκε ιδανικό για να στεγάσει εκατοντάδες ανθρώπους. Καθώς η κατάληψη έχει μόλις κλείσει τους δύο μήνες ζωής, και ενώ τα 92 δωμάτια των 7 ορόφων έχουν γεμίσει εδώ και πολύ καιρό, ο χώρος φιλοξενεί πλέον περίπου 400 άτομα, μεταξύ των οποίων 180 παιδιά. Άνθρωποι από 8 εθνικότητες (Συρία, Αφγανιστάν, Ιράν, Κουρδιστάν, Ιράκ, Παλαιστίνη, Πακιστάν και Ελλάδα) ζουν μαζί, μαγειρεύουν τρία γεύματα την ημέρα, καθαρίζουν και φροντίζουν το χώρο, διοργανώνουν μαθήματα, παιδαγωγικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες κάθε είδους, μέσα κι έξω από το ξενοδοχείο. Παράλληλα, στο χώρο υπάρχει αυτοδιαχειριζόμενο ιατρείο που καλύπτεται από βάρδιες γιατρών και νοσηλευτών, κουρείο, αποθήκη, βιβλιοθήκη και καφέ^σ.1Περισσότερες πληροφορίες στο ενημερωτικό φυλλάδιο, εδώ http://solidarity2refugees.gr/492-2/. Όλες οι ανάγκες λειτουργίας καλύπτονται από την προσφορά των κατοίκων και των αλληλέγγυων, ενώ βασίζονται αποκλειστικά στην πολιτική και υλική στήριξη από την κοινωνία της αλληλεγγύης σε Ελλάδα και εξωτερικό, με πλήρη πολιτική και οικονομική αυτοτέλεια.

Η εμπλοκή με το City Plaza (όπως και ευρύτερα με σχετικά εγχειρήματα γύρω από το προσφυγικό ζήτημα), είναι μια συγκλονιστική προσωπική και πολιτική εμπειρία συνύπαρξης, συμβίωσης, επικοινωνίας, αλληλεγγύης και αλληλοπροσφοράς, μια βαθιά διαπαιδαγωγητική διαδικασία. Είναι μια διαδικασία που σφυρηλατεί αγωνιστές και αγωνίστριες με νέους όρους, για τις ευρύτερες μάχες της περιόδου. Το, εξαιρετικά εύστοχο, κεντρικό του σύνθημα Ζούμε μαζί-Αγωνιζόμαστε μαζί δεν θα μπορούσε να αποτυπώνει καλύτερα την ουσία και τα επίδικα της προσπάθειας. Επιχειρώντας να εστιάσουμε στα πιο κρίσιμα χαρακτηριστικά του εγχειρήματος, θα επιλέγαμε επιπλέον τα εξής:

1. Η εσωτερική λειτουργία και ζωή του χώρου προκρίνει τις αρχές της αυτοοργάνωσης, της συμμετοχής και της δημοκρατίας, μακρυά από λογικές αναπαραγωγής ιεραρχιών, εξουσιών και διακρίσεων, σε όλα τα επίπεδα, όπως και θυματοποίησης. Ο χώρος λειτουργεί με συνελεύσεις: εβδομαδιαία συνέλευση αλληλέγγυων με παράλληλη μετάφραση στα αγγλικά τόσο για τους ξένους αλληλέγγυους όσο και για τους πρόσφυγες, συνέλευση προσφύγων δύο φορές τη βδομάδα με συμμετοχή αλληλέγγυων, καθώς και επιτροπή προσφύγων ορισμένη από τους/ις ίδιους/ες, επιφορτισμένη με την επίλυση πιο άμεσων ζητημάτων. Εκπροσωπούνται παντού όλες οι εθνικότητες, όπως και τα δύο φύλα ισότιμα. Η συμμετοχή των προσφύγων σε όλα τα επίπεδα είναι διαρκής, με στόχο να επιφορτίζονται όλο και περισσότερο με την ευθύνη του χώρου, ενώ όλοι και όλες, αλληλέγγυοι/ες και πρόσφυγες, βοηθούν σε όλα – από την κουζίνα μέχρι την καθαριότητα, από την περιφρούρηση μέχρι τη λήψη αποφάσεων, την οργάνωση των εκδηλώσεων κλπ. Ένας πλατύς πυρήνας προσφύγων είναι ήδη πολύ ενεργός, ενώ καταβάλλονται προσπάθειες δημοκρατικής κατανομής και συμμετοχής όλων, ενάντια στην αναπαραγωγή λογικών ανάθεσης (με μεθόδους κυκλικής εναλλαγής κλπ.). Έτσι, οι πρόσφυγες, θεωρούνται, και είναι, αυτοτελή πολιτικά υποκείμενα, που αποφασίζουν για τον εαυτό τους, ενώ παράλληλα, όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί ένα σχολείο και παράλληλα πείραμα δημοκρατικής λειτουργίας, από το οποίο όλοι και όλες μας έχουμε πολλά να μάθουμε.
2. Το παραπάνω οδηγεί σε σχέσεις όμορφης συμβίωσης και ζωής. Μέσα στις αναμφισβήτητα πολύ δύσκολες συνθήκες για τους πρόσφυγες σήμερα, με τα στοιχειώδη τους δικαιώματα να καταπατούνται, την προοπτική της ζωής τους εντελώς αβέβαιη, και το κράτος ταυτόχρονα εχθρικό και απόν, και ενώ η κυβέρνηση και η ΕΕ επικυρώνουν διαρκώς τις αντιπροσφυγικές πολιτικές τους, η ανάγκη και η δυνατότητα να εξασφαλιστεί όχι απλά η επιβίωση, αλλά μια αξιοβίωτη ζωή στο τώρα, είναι πρωτεύουσα ανάγκη. Και το City Plaza κατορθώνει σε μεγάλο βαθμό να το κατακτά. Όλοι/ες συμβιώνουν αρμονικά, δεν υπάρχουν περιστατικά συγκρούσεων ούτε αναπαραγωγές αντιπαλοτήτων μεταξύ εθνικοτήτων (στοιχεία που είναι υπαρκτά αλλού, σε ευθεία συνάρτηση με την εξαθλίωση των συνθηκών ζωής). Αντίθετα, είναι εντυπωσιακός ο τρόπος που υπερβαίνονται αντιθέσεις και δίπολα που μας είναι κατά τα άλλα ιδιαίτερα γνώριμα. Τα γέλια πλημμυρίζουν συχνά το ξενοδοχείο, ενώ από τις πιο δημιουργικές ενασχολήσεις ως τις πιο τετριμμένες καθημερινές δουλειές διεκπεραιώνονται με ιδιαίτερη ζωντάνια. Κάτι τέτοιο είναι φανερό και στις δημόσιες εκδηλώσεις και παρουσίες, που συχνά μάλιστα οργανώνονται από τους πρόσφυγες: είναι χαρακτηριστικά τα ιδιαίτερα ζωντανά μπλοκ του Plaza στις πρόσφατες κινητοποιήσεις, στις οποίες από τα πανό μέχρι τις ντουντούκες και τα συνθήματα είχαν αναλάβει οι ίδιοι οι πρόσφυγες, ενώ είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ένα περιστατικό: όταν κάποια στιγμή στο κοινό μπλοκ των καταλήψεων κάποιοι πρόσφυγες φώναζαν συνθήματα αποκλειστικά για τη Συρία, ήταν Σύριοι πρόσφυγες από το Plaza που μεσολάβησαν αυτοβούλως για να τους πουν να φωνάζουν όλοι μαζί συνθήματα που ενώνουν όλους τους πρόσφυγες ανεξαρτήτως εθνικότητας.
3. Μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους των σχετικών εγχειρημάτων είναι ότι προτάσσουν έμπρακτα το αίτημα για ανοιχτές δομές φιλοξενίας, μέσα στις πόλεις, ως κομμάτι της ζωής τους, ενάντια στον κυβερνητικό σχεδιασμό δημιουργίας στρατιωτικοποιημένων στρατοπέδων συγκέντρωσης, μακρυά από τον αστικό ιστό και σε απομόνωση. Κάτι τέτοιο είναι από τα κεντρικότερα ζητούμενα των ίδιων των προσφύγων, που ο δισταγμός τους για τη μεταφορά τους στα camp σχετιζόταν λιγότερο με την αγωνία τους για τις συνθήκες που επικρατούν εκεί και περισσότερο με τη βούλησή τους να μη βρεθούν απομονωμένοι και ξεχασμένοι (και μάλιστα, συνήθως σε στρατιωτικοποιημένα περιβάλλοντα, και ενώ οι ίδιοι έρχονται συχνά από εμπόλεμες περιοχές). Η ίδια η τοποθεσία του City Plaza, μέσα στο κέντρο της Αθήνας, υλοποιεί αυτόματα ένα τέτοιο αίτημα. Οι πρόσφυγες δεν είναι έγκλειστοι σε ένα χώρο, αλλά αντίθετα έχουν τη δυνατότητα να αποτελούν ζωντανό τμήμα της περιοχής. Παράλληλα, οι πρωτοβουλίες σύνδεσης με τη γειτονιά, απόκρουσης κάθε δισταγμού και ενδεχόμενης φοβίας, και επικοινωνίας με τους κατοίκους, έχει φέρει ως τώρα πολύ θετικά αποτελέσματα. Ενώ είναι γνωστές οι δυσκολίες της περιοχής, με αναβαθμισμένη, στο παρελθόν, και την παρουσία των φασιστών, οι συστηματικές εξορμήσεις στη γειτονιά έχουν αντιμετωπιστεί ιδιαίτερα θετικά, δεν έχουν ανακύψει ποτέ προβλήματα με τους κατοίκους, ενώ η διοργάνωση ενός λαϊκού γλεντιού στην πλατεία Βικτωρίας την περασμένη Κυριακή στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Παράλληλα, διοργανώνονται πολύ συστηματικά δραστηριότητες κυρίως για τα παιδιά, εκπαιδευτικές ή ψυχαγωγικές εκδρομές, μαθήματα κλπ.
4. Ένας κίνδυνος τέτοιων εγχειρημάτων είναι πάντα η αυτοαναφορικότητα τους, και το ενδεχόμενο να αποτελέσουν ένα κλειστό σημείο αναφοράς για τους κάποιες δεκάδες ή και εκατοντάδες πρόσφυγες που εμπλέκουν, με όρους νησίδας, φετιχισμού του μέσου και αδυναμίας γενίκευσης του αγώνα. Το Plaza έχει τοποθετηθεί εξαρχής απέναντι σε μια τέτοια λογική. Από τα ιδρυτικά του κείμενα ως όλη τη συγκρότηση και λειτουργία του, και τις πρωτοβουλίες που παίρνει, έχει διακηρύξει τη βούλησή του να μην αποτελέσει το δέντρο μπροστά στο δάσος των δεκάδων χιλιάδων προσφύγων, των άθλιων συνθηκών διαβίωσης τους και της αντιπροσφυγικής και αντιμεταναστευτικής πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ. Έτσι, στον ένα μήνα λειτουργίας του ανέλαβε πρωτοβουλία καλέσματος δομών αλληλεγγύης, σωματείων και συλλόγων, καταλήψεων στέγης, εργατικών λεσχών και κοινωνικών κέντρων, στα πλαίσια της ανάγκης ευρύτερου συντονισμού και δημιουργίας κέντρων αγώνα για το προσφυγικό ζήτημα^σ.2 Εδώ το κείμενο-κάλεσμα, που περιγράφει πολύ συμπυκνωμένα την πολιτική λογική του εγχειρήματος http://solidarity2refugees.gr/enas-minas-choros-stegasis-prosfygon-city-plaza/. Στο κάλεσμα αυτό αναφέρεται ρητά ότι δεν φιλοδοξεί ως εγχείρημα ούτε να υποκαταστήσει το κράτος από τις ευθύνες του, ούτε να προτείνει ότι το ζήτημα της στέγασης μπορεί να λυθεί μόνο μέσα από στεγαστικές καταλήψεις: μπορούν όμως οι καταλήψεις να αποτελέσουν «εφαλτήριο διεκδίκησης και αγώνα ώστε να δοθεί οριστική λύση τόσο στο θέμα της μόνιμης στέγασης όσο και στα ζητήματα κοινωνικής ένταξης των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων, που σχετίζονται με την απρόσκοπτη πρόσβασή τους σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες, τη χορήγηση ασύλου σε όσους το επιθυμούν και βεβαίως την εξασφάλιση αυτών που απαιτούνται για τη συνέχιση του δρόμου τους προς τους τόπους προορισμού τους» ^σ.3Από το παραπάνω κείμενο.. Ταυτόχρονα, το City Plaza καλεί και συμμετέχει σε κεντρικές πολιτικές πρωτοβουλίες, ενάντια στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στα camp, ενάντια στη συμφωνία της ντροπής της Ε.Ε. με την Τουρκία και στην αντιπροσφυγική πολιτική κυβέρνησης και Ε.Ε., διεκδικώντας αξιοπρεπείς συνθήκες και κατοχύρωση των δικαιωμάτων των προσφύγων κλπ. Τέλος, έχει αναλάβει πρωτοβουλία, μαζί με εκπαιδευτικά σωματεία και σε συνεργασία με το Συντονισμό για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό σωματείων – φοιτητικών συλλόγων – συλλογικοτήτων, για την ενσωμάτωση των παιδιών των προσφύγων στα σχολεία από την καινούρια σχολική χρονιά. Έτσι, μετά από τη συγκρότηση χωριστής συνέλευσης εκπαιδευτικών για το θέμα, αυτές τις μέρες, και μαζί με το σωματείο εκπαιδευτικών Αριστοτέλης που δραστηριοποιείται στα σχολεία της περιοχής, γράφτηκαν δεκάδες παιδιά σε δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και νηπιαγωγεία.

Φυσικά, σε καμία περίπτωση η δράση γύρω από το προσφυγικό ζήτημα δεν μπορεί να εξαντλείται στα εγχειρήματα στέγασης. Δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες ζουν υπό άθλιες συνθήκες, ακόμα περισσότεροι αντιμετωπίζουν πλέον τα ασφυκτικά κλειστά σύνορα ή κινδυνεύουν με απελάσεις, η ΕΕ δείχνει όλο και περισσότερο το απάνθρωπο πρόσωπο της, η πολιτική των φραχτών και των θανάτων επεκτείνεται ενώ το πολιτικό πλαίσιο γίνεται όλο και πιο ασφυκτικό. Είναι ενδεικτική η πρόσφατη πολιτική μεθόδευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που, αντιμέτωπη με την άρνηση των μελών των επιτροπών που εξετάζουν τα αιτήματα ασύλου να δεχτούν να γίνουν όργανα της έκνομης και πολιτικά απαράδεκτης εφαρμογής της συμφωνίας με την ΕΕ και την Τουρκία, και οι οποίοι/ες εξέδωσαν δεκάδες αποφάσεις που έκαναν παραδεκτές τις εφέσεις των προσφύγων και αρνούνταν την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία, ψήφισε τροπολογία που αντικαθιστά τα μέλη των επιτροπών από άλλα, ελεγχόμενα από την ίδια ^σ.4Εδώ, η επιστολή 18 μελών των επιτροπών που καταγγέλλουν δημόσια τη μεθόδευση της κυβέρνησης, τηρώντας μια ιδιαίτερα αξιοπρεπή στάση ζωής, http://k-lab.zone/epistoli-melon-epitropon-prosfygon-schetika-tin-prosfati-tropologia-gia-asylo/.

Το ερώτημα που τίθεται όμως σήμερα δεν είναι αυτό· δεν είναι αν θα αρκεστούμε στη μια ή την άλλη πρωτοβουλία. Είναι αν θα καταφέρουμε, τα πολλά μονοπάτια που ανοίγονται, τις πολλές πρωτοβουλίες, ιδέες, κινήσεις, δράσεις, να τις ενώσουμε σε έναν πλατύ δρόμο που θα φιλοδοξήσει πραγματικά να παρέμβει στην κατάσταση: το δρόμο του αγώνα. «Θέλουμε το City Plaza να αποτελέσει ένα ζωηρό ρυάκι αυτού του κοινού αγώνα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο» ^σ.5Και πάλι από το παραπάνω κείμενο-κάλεσμα.. Κι αυτό είναι ήδη, πάρα πολύ. Είναι εκτός τόπου και χρόνου οποιεσδήποτε λογικές ανταγωνισμού ή αντιπαράθεσης μεταξύ των διαφόρων εγχειρημάτων σήμερα. Καμία μορφή δεν είναι περιττή, πόσο μάλλον ανταγωνιστική. Δεν αρκούν όμως και οι μορφές συντονισμού που υπάρχουν ως σήμερα, και είναι σημαντικές. Χρειάζονται πραγματικά βήματα στην κατεύθυνση συγκρότησης ευρύτερων συντονισμών στα πλαίσια όλου του κινήματος.

Αξίζει ίσως εδώ να ανοίξουμε μια παρένθεση και να θυμηθούμε την περίοδο που άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες εργατικές λέσχες και κοινωνικοί χώροι σε γειτονιές προκειμένου -μεταξύ άλλων- να συμβάλλουν στην εκ νέου νοηματοδότηση της έννοιας της αλληλεγγύης με ταξικά, προλεταριακά χαρακτηριστικά, κόντρα στη λογική της “φιλανθρωπίας” που πρόβαλλαν οι δήμοι, η εκκλησία, ακόμα και τηλεοπτικά κανάλια (βλ. ΣΚΑΪ) ή την “αλληλεγγύη μόνο για έλληνες” των νεοναζί της Χ.Α. Υπήρχε και τότε σημαντικό κομμάτι της αριστεράς που έβλεπε τα εν λόγω εγχειρήματα από αρκετά επιφυλακτικά έως ανοιχτά ανταγωνιστικά στην “παραδοσιακή” δουλειά των κομμουνιστών στα σωματεία και τους εργασιακούς χώρους (θυμόμαστε τότε κάποιους να λένε ότι “προτιμούν να ψήνουν εργάτες στα εργοστάσια (sic) παρά να ψήνουν κουλουράκια στις εργατικές λέσχες”). Σήμερα φυσικά, το σύνολο σχεδόν της “εκτός των τειχών” αριστεράς συμμετέχει και στηρίζει αντίστοιχες συλλογικότητες, αποδεχόμενη ως απαραίτητη την δημιουργία δεσμών με τα πιο εξαθλιωμένα κομμάτια της κοινωνίας, μέσα από την αλληλεγγύη, την οργάνωση, τον κοινό αγώνα.

Η παράμετρος της έμπρακτης αλληλεγγύης λοιπόν, όπου η αριστερά και οι δυνάμεις του κινήματος κάνουν βήματα, αν και συχνά άτολμα και αναποφασιστικά, είναι μια κρίσιμη πλευρά του ζητήματος. Ένας φίλος μας, πλέον, από τη Συρία, όταν ήρθε να μείνει στο City Plaza μετά από τρεις μήνες διαμονής στο λιμάνι του Πειραιά, όταν τον ρωτήσαμε πώς του φαίνεται, απάντησε: «Νιώθω ότι ξανα-απέκτησα την αξιοπρέπεια μου. Έγινα άνθρωπος ξανά.» Ποια, αν όχι αυτή, δεν είναι μια συγκλονιστική δήλωση και ταυτόχρονα εγγύηση επιτυχίας ενός εγχειρήματος σαν αυτό; Πρέπει να σκεφτούμε, να εμπλακούμε, να εμβαθύνουμε, να προβληματιστούμε, να αναμετρηθούμε με τα όρια, αλλά κυρίως, να δράσουμε. Όσο για το City Plaza, αν έχετε αμφιβολίες, περάστε μια βόλτα!

https://vimeo.com/164104192

ΥΓ1. Επιλέξαμε, επίτηδες, να μην τοποθετηθούμε για το ζήτημα της ιδιοκτησίας του Plaza και τη συζήτηση που άνοιξε το πρώτο διάστημα της κατάληψης. Θεωρούμε, πολύ απλά, τη συζήτηση αυτή εκτός αριστεράς και κινήματος, και προβληματική ακόμα και την επιλογή επιχειρηματολογίας επί αυτού. Πρόκειται για μια, κακώς εννοούμενη, παλαιοκομματικού τύπου, αντίληψη που προτάσσει μια – ανιστόρητη – υποτιθέμενη προσέγγιση περί κοινωνικών συμμαχιών, ενώ στην πραγματικότητα υποκρύπτει ένα κλασικό συντηρητικό αντανακλαστικό. Αν τα όσα εκτέθηκαν στο κείμενο δεν αρκούν ως απάντηση, μπορούμε πάντα να επιστρέψουμε σε κλασικές αξίες: https://www.youtube.com/watch?v=cxfZtNEG1xU

ΥΓ2. Οι ανάγκες ενός εγχειρήματος του μεγέθους του City Plaza είναι φυσικά τεράστιες, και διαρκείς, τόσο σε προσφορά ανθρώπινης εργασίας, όσο και σε υλικά, είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα κλπ. Για το πρώτο, οι πόρτες του ξενοδοχείου είναι ανοιχτές 24/7, ενώ για το δεύτερο, ανακοινώνονται καθημερινά στη σελίδα του οι άμεσες ανάγκες: https://www.facebook.com/cityplazaathens/